Haren

Haren ligt op de rand van twee werelden. Eerst iets over de letterlijke rand. Oostelijk van Haren vormt de Groenendijk de oude rand, de grens met het Land van Ravenstein. Daar kwam lang niet altijd alle goeds vandaan, wel veel nattigheid. Dat kwam weer van de Beers, als de Maas ‘om’ was en tussen Herpen en Ravenstein verder richting het lagere westen stroomde. Het water kwam dan al snel bij Haren. Het dorp ligt dan wel op een natuurlijke hoogte (een ‘haar’), maar de overstromingen veroorzaakten toch telkens veel schade aan de huizen; vee verdronk en oogsten en voorraden gingen verloren.

High tech en oude meuk
De natte landerijen waren dan maandenlang onbegaanbaar, wat grote armoe veroorzaakte. Kortom, een belaagd dorpje dat zijn eigen wereldje moest afschermen en in stand houden. En dat was hard werken en aanpakken, daar kwamen geen grote woorden aan te pas. Straten als de Grote en de Kleine Woordstraat lijken op het tegendeel te wijzen. Maar het kan uitgelegd worden. Het is goed te zien dat de boerderijen van Haren rondom de twee hogere essen zijn gebouwd. Om deze hoogten nog veiliger voor het water te maken, zijn ze door de bewoners opgehoogd tot een ‘woerd’. Ze worden hier ‘woord’ genoemd.

Nee, Haren is geen dorp van grote woorden, gewoon een nuchter dorp waar hard gewerkt wordt. Zo komen Harenaren over figuurlijke grenzen, zien ze waar kansen liggen. Hier stond de wieg van een van de meest succesvolle ondernemers van de wijde omgeving: de smid die gereedschappen en werktuigen maakte en zag dat er toekomst zat in nieuwigheden als fietsen en kachels en high tech elektronica. Ook voor klooster Bethlehem zag hij nieuwe mogelijkheden. In 1506 begonnen, maar in 1992 leeggekomen na het vertrek van de laatste Zusters Penitenten. En wat dan? De oplossing voor behoud lag in de omvorming van het klooster tot een congres- en partycentrum van allure.
bron: Wikipedia

Bekijk hier het actuele woningaanbod in Haren.